1 januari t/m 13 januari

Dag 54 – Woensdag 1 januari

Vandaag is het 2014, iedereen een happy new year!!! Wel grappig om een keer een jaarwisseling in Afrika mee te maken. Het was vannacht echt zo van: “Gelukkig nieuwjaaaaaaaaarrrr!!!” en vervolgens een enorme stilte, omdat we midden in de ‘polder’ zitten en er geen vuurwerk is. Alleen de krekels waren te horen en op de achtergrond hyena’s. 7 Januari is het hier kerst en dan zitten we in Langano, dus ben er benieuwd hoe dat gaat zijn. Zal het uitbundig gevierd worden of juist helemaal niet? We zullen het zien….

We zijn de dag maar begonnen met een brunch bij Liesak Hotel, erg lekker. ’s Middags alweer aan de slag voor ons project, waarbij we naar het internetcafé wilden vluchtten, maar er was weer eens geen stroom. Wij dachten: op naar Liesak, daar is wifi. Toen we bijna naar binnen stapten hoorde ik mijn naam gebrekkig geroepen worden. Het bleek Demeke te zijn, waar we een paar weken geleden een interview mee hadden. Dus even wat gedronken bij Liesak en ons project laten zien. Het blijkt dat hij in augustus op het PTC+ in Barneveld een cursus gaat volgen, grappig.

Dag 55 – Donderdag 2 januari

Vandaag om half 7 opgestaan om samen met Natasja de bergen in te gaan. We hadden de perfecte dag uitgekozen, want het was volledig bewolkt. Uiteindelijk vertrokken we pas rond half 8, omdat we de wekker twee keer hadden laten snoozen. Om 10 voor 8 stonden we voor een best grote erg bij Alema Farms. De hele berg zat vol met Marabu’s, toen we dichterbij kwamen vlogen ze helaas weg weg. De kant van de berg waar we begonnen was een soort rotswand, dus daar konden we niet naar boven klimmen. We zijn toen om de berg heen gelopen en aan de zijkant omhoog geklommen. Het was nog vrij stijl en er waren alleen paadjes die waren gemaakt door loslopend vee. Halverwege de berg zat een Ethiopiër zijn zangkunsten te oefenen met: “do, re, mi, fa , sol, la, siiiiiii”….. juist… Hij keek niet op of om toen we voorbij kwamen.

Eenmaal (hijgend) aangekomen op de top, hebben we wat gedronken, gegeten en genoten van het mooie uitzicht over Debre Zeyt. De top was vrij vlak, dus we konden Debre Zeyt van alle kanten bekijken. Na een paar minuten kwam er een man bovenop de top staan, zijn vee was aan het grazen van het dorre gras op de berg. Het was alleen een beetje vreemd dat hij steeds aan het staren was naar ons en met zijn zweep liep te klappen en zwaaien. Toen hij beetje bij beetje dichterbij kwam, omdat zijn vee verder ging, zijn we maar naar beneden gegaan. Naar beneden hadden we een makkelijkere weg gevonden dan de heenweg. Toen we beneden waren zijn we gelijk de volgende berg opgeklommen, wat nog een hele opgave bleek. Vanaf de andere berg leek de berg die we nog op moesten een stuk lager, maar dat scheelde niet veel met de andere. Daarnaast waren de struiken die we dachten te zien, bomen van een paar meter hoog. Na 10 meter geklommen zei ik tegen Natasja: “Volgens mij gaat dit hem niet echt worden”, maar toch liep ik stug door. Na een flinke klim en heel wat spinnenwebben verder, kwamen we bovenaan de top. Ook hier was er weer een geweldig uitzicht! Op deze berg hebben we ook weer even gezeten en hebben we nog wat foto’s gemaakt. Toen we terug in het ‘dal’ waren zijn we rondom de eerste berg terug gelopen en hebben we een bajaj terug gepakt.

Op een of andere manier had ik behoorlijk wat energie van de klim gekregen en ben ik ons klaslokaal gaan opruimen (nadat Kelsey en Dennis weg waren). Natasja heeft meegeholpen. Daarna nog ff aan het project gewerkt. Rond een uur of 4 zijn we wat gaan eten, omdat we om half 7 bij Nieneke en Elvira moesten zijn. Dat was maar goed ook, want de bediening had stomme 5 fouten gemaakt, waardoor we net op tijd op Interlakes waren (waar Nieneke en Elvira wonen). Het was de bedoeling dat we die avond een verblijfsplaats voor Langano zouden opzoeken, maar helaas was er onvoldoende informatie te vinden. We gaan dus maandag maar op de gok naar Langano.

Dag 56 – Vrijdag 3 januari

’s Morgens uitgeslapen, gewassen en nog even aan het project gewerkt. Het is echt niet normaal hoeveel pagina’s we krijgen. De trainingsmanual voor de docent komt al richting de 190 bladzijden, daar komt het adviesrapport nog bij, de trainingsmanual voor de cursisten en nog 13 overige bijlagen, haha. Totaal dus meer dan 400 bladzijden, arme leraren. Hopen dat we een extra punt krijgen voor de moeite die we gedaan hebben. ’s Middags hebben we nog steeds doorgewerkt aan het project en aan het einde van de middag richting het internetcafé gegaan. Helaas was er geen stroom … zoals inmiddels gewoonlijk is… Dus toen maar doorgegaan naar Grace (supermarkt) om daar wat dingen in te slaan voor Langano. Daarna hebben we wat gegeten bij Tommy International. ’s Avonds nog even aan het project gewerkt en een filmpje gekeken.   

Dag 57 – Zaterdag 4 januari

Vandaag de dag weer begonnen met een koude douche, heerlijk begin van de dag. Daarna wilden we wat gaan drinken in het cafetaria van Genesis, maar het water was op, dus ook geen koffie of thee. Toch geluk gehad met de douche. Aangezien we ’s middags naar de nieuwjaarsreceptie gegaan zijn van de Nederlandse ambassade, hebben Natasja, Kelsey en ik een soort verkleedpartijtje gehouden, aangezien we hoorden dat het nogal sjiek was. Dit bleek uiteindelijk allemaal mee te vallen. Onderweg naar Addis hadden we een busje gehuurd, waar we met 11 mensen en wat kinderen in konden. Busje vol dus… Onderweg moest de eerste al overgeven. We hadden een paar zieke kinderen in het busje. Gelukkig zat ik voorin en niet achterin. De nieuwjaarsreceptie was in hele grote tuin met een (best lelijk) groot huis. Het was echt zo’n strak, vierkant huis, daar houd ik niet zo van. De receptie was niet veel bijzonders, maar ze hadden er wel lekkere bitterballen en andere snacks.  Iedereen had daarna nog honger, dus zijn we naar de pizzeria in Addis gegaan. Voordat we het busje in stapten moest de tweede overgeven. Onderweg ernaartoe moest de derde overgeven, heel het busje rook zuur. Nieneke werd ook al misselijk van de lucht die in het busje hing denk ik, want die hing uit het raam en toen we uitstapten ging het ook niet helemaal goed. Uiteindelijk zaten we met ongeveer 15 man aan drie meter pizza die besteld was. Na twee pizza’s kregen we het al bijna niet meer op. Op de terugweg is er nog een paar keer gekotst. Het scheelt dat het allemaal kinderen waren en dat er geen grote hoeveelheden uit  kwamen. Rond een uur of half 10 waren we weer terug.

Dag 58 – Zondag 5 januari

Vannacht zat er de hele tijd een rat boven me. Ook hoorde ik de rat een aantal keer beneden rondlopen en aan plastic zakken zitten. Hopen dat die rat niet te vaak naar beneden komt. Rond een uur of half 10 zijn we (dit keer met zijn vieren) naar de kerk gegaan. Voor Kelsey en Dennis was dit de eerste keer. De kerkdienst was dit keer minder saai als vorige week, daar was iemand echt veeeeel te lang aan het praten. Na de kerkdienst zijn we op het dak van Tommy International wat gaan eten. Het duurde erg lang, maar dan heb je ook wat. Een heerlijke omelet op en een stukje taart als toetje. Jammer dat de taart eerder kwam dan de omelet, dus ik heb het maar omgedraaid. De rest van de dag hebben we aan ons project gewerkt.

Dag 59 – Maandag 6 januari

Vandaag om 6 uur opgestaan om alle spullen in te pakken en klaar te maken voor Langano. Helaas heb ik vannacht bijna niet geslapen, omdat de rat erg veel lawaai maakte. Ik ben er ook achter gekomen dat de rat in het gat boven mij naar beneden komt (via mijn klamboe) en weer omhoog gaat. Heb de rat dus meerdere malen, vlak boven mijn hoofd langs zien komen. Iiiieeel. Om 7 uur hadden we afgesproken bij Manaria in Debre Zeyt (busstation) . Nieneke en Elvira waren wat later, omdat Mamush (onze chauffeur van zaterdag) het paspoort van Nieneke nog moest brengen. Die had ze afgelopen zaterdag in het busje laten liggen. Op Manaria moesten we een busje richting Modjo nemen, maar het duurde even voordat we gingen. De tassen van Dennis en Elvira moesten op het dak gebonden worden, aangezien alle busjes volgepropt worden met Ethiopiërs. Rond een uur of half 9 kwamen we aan in Modjo, waar we even wat wilden eten en drinken. Na drie keer bij de verkeerde tent te hebben gezeten, hadden we eindelijk een klein lokaal ‘restaurantje’ te pakken. Hier een broodje ei op, die overigens erg lekker was, en een bakje buna (koffie). De koffie was zo sterk, dat ik de rest van de reis heb zitten stuiteren in het busje. In Modjo dachten we dat we in één keer door konden rijden naar Langano, maar helaas werden we ergens gedropt in een paar dorpjes verder. In het volgende busje zijn we heerlijk opgelicht, aangezien we daar veel te veel betaald hebben (was omgerekend maar €2,50, maar toch). Uiteindelijk kwamen we bij de afslag naar Langano, gedropt in de middle of nowhere. Gelijk stond er al een groep Ethiopiërs om ons heen, die een gari gingen halen. Een kwartier later kwam hij eindelijk aan met een gari met een muildier ervoor. Het was nog drie kilometer naar het meer toe, maar met 8 mensen op een gari ging het best wel langzaam.

Bij het uitstappen aan het einde van de weg, kregen we bijna ruzie met de bestuurder, aangezien die belachelijk veel vroeg voor de reis. Hij wilde ons geld niet aannemen, dus hebben wij het maar op de grond gegooid (doen we altijd, want ze rapen het daarna toch weer snel op) , maar deze bleef stug volhouden, tot we een resort in liepen. Daar heeft de eigenaar een hartig woordje gesproken met de bestuurder van de gari en hebben we nog iets bijgelegd op de prijs die wij in gedachten hadden. Daar waren we ook weer vanaf…

Het resort was niet heel erg netjes, dus zijn we naar de volgende gegaan. Dit resort zag er supernetjes uit, dus we zijn hier maar gebleven. Het was ook een redelijke prijs en inclusief ontbijt, paardrijden, massage en kajakken. Dus nadat we onze spullen gedumpt hadden in het huisje en wat hadden gegeten van de beperkte menukaart, zijn  we naar de receptie gelopen om te vragen of we moesten reserveren. We konden gelijk gaan paardrijden. De verwachting was dat we met zijn zessen door de bergen heen konden, maar het was een rondje over het strand met één paard. Een grote flop dus.

Dan maar zwemmen… het zwembad was zo smerig dat ik er binnen een paar minuten uit was en naar het meer was gegaan. Dit was ook erg bruin water, maar was toch aantrekkelijker dan het zwembad. Op het strand ook nog even gevoetbald en er lagen dikke matrassen om op the liggen. Daar hebben we natuurlijk even gebruik van gemaakt.

’s Avonds weer op het resort gegeten, aangezien we toch nergens anders heen konden. Ze hadden geen tomatensaus meer, dus we konden bijna geen gerechten meer bestellen. De menukaart bestaat uit een dagmenu en vandaag was vooral spaghetti. Na het avondeten zijn er naar het strandje gegaan, het was al donker. De temperatuur is hier ’s avonds nog steeds lekker, dus even met zijn allen op het strand gelegen. Daarna weer terug naar de lodge gegaan.

Dag 60 – Dinsdag 7 januari

Vandaag zaten we om half 8 aan het ontbijt, wat bij de prijs inbegrepen zat. Het was een soort lopend buffet met broodjes, ei, pannenkoeken, cornflakes, gebakken aardappeltje, droge cakejes, toast enz. Wel erg lekker. Na het ontbijt hebben we bijna een half uur moeten wachten op de chauffeur die ons naar het Shaea Apitata National Park zou brengen. Uiteindelijk kwam bij iets voor negenen aanrijden. Eenmaal aangekomen bij het National Park, hadden we een enorme chagrijnige man bij het betalen. Daarnaast praatte hij gebrekkig Engels en heel erg binnensmonds.

In het park was het erg mooi, maar helaas konden we alleen de dieren zien aan het begin van het park. We hebben hier struisvogels, everzwijnen, gazelles, hoenders en nog wat andere mooie vogels waarvan ik de naam niet weet. Daarna zijn we naar het Viewpoint gereden, waar we een uitzicht hadden op beide meren, erg mooi. We zijn hier een paar keer met de bewaker op de foto geweest, die totaal niet spoorde en de hele tijd grapjes liep te maken.

Op de terugweg was onze chauffeur chagrijnig, want hij wilde niet eens stoppen zodat we wat drinken konden kopen bij het enige hutje in heel omstreken. Beetje jammer. We hebben wel gevraagd of hij ons nog naar Ziway of Meki wilde brengen en dat vond hij prima voor 200 birr. Toen we terugkwamen hebben we snel opgekleed en zijn we wat gaan eten. Een lekker eenzijdig menu, dus maar kippensoep genomen die naar champignonsoep smaakte, maar wel lekker was. Daarna hebben we in het meer gezwommen, gekanood en een halve massage gehad. Zat ook weer in de prijs, dus waarom niet. Ze kneep alleen erg hard in mijn schouders en kuiten. Tijdens het kanoën hebben we een varaan en een mooie roofvogel, waarvan ik de naam kwijt ben (eentje die bruin met een witte hals en kop is).

Daarna was helaas het zonnetje weg, dus was het wat kouder bij het zwemmen. Ik ben ook nog niet gaan douchen, want we waren nog van plan om ’s avonds in het donker te gaan zwemmen. ’s Avonds wilden we pizza bestellen, maar dit duurde helaas meer dan twee uur. De trek in pizza was zo groot, dat we eerst maar friet hebben besteld, een potje zijn gaan poolen en nog even naar het meer zijn geweest. Rond 8 uur kwam de pizza eindelijk.

Na het eten zijn Dennis, Elvira en ik gaan zwemmen in het meer. Het was donker en bijna half 10, heel het strand leeg en het begon een beetje te regenen (voor Ethiopische begrippen, want het spetterde een klein, klein beetje). Kelsey durfde niet en was ook bang dat we haar met kleding en al het water in zouden gooien. Die is gelijk op veilige afstand naar de speeltuin gevlucht. Het was erg lekker in het water en heerlijk om een keer meegemaakt te hebben. Je hoort alleen krekels en elkaar. Het was ook totaal niet koud ofzo. Daarna hebben we nog op het strand gezeten en wat gepraat. En oh ja… we wisten zeker dat er geen rare beesten in het meer zaten die ’s nachts actief werden. Daarna zijn we gaan douchen en gaan slapen.

Dag 61 – Woensdag 8 januari

’s Morgens weer uitgebreid ontbijt. Natasja, Elvira en Nieneke schoten niet echt op, dus zijn Dennis, ik maar alvast gegaan. Na het ontbijt, waar ik uiteindelijk toch nog als laatste meer klaar was, zijn we terug naar onze lodge gegaan om alles op te ruimen en in te pakken. Voor 11 uur moesten we uitgecheckt zijn. Toen we aan het inpakken waren, kwamen er twee medewerkers van het park om te vertellen dat de chauffeur, die ons vanmiddag op zou halen, 1600 birr vroeg. Belachelijk voor zo een klein stukje, dus we zijn er niet mee akkoord gegaan en hebben we uitgelegd dat de prijs gisteren overeen was gekomen. Daarna hoorden we niks meer, dus zijn we bij het uitchecken gelijk maar gaan vragen hoe het zit. We werden niet veel wijzer, dus we hebben de chauffeur zelf maar opgebeld. We kregen zijn bedrijf aan de lijn en niet de chauffeur zelf. Het bedrijf gooide de hoorn erop. We hadden zomaar het vermoeden dat de chauffeur niet meer zou komen.

Op naar de receptie… dat vrouwtje moet ook gek zijn geworden van al onze vragen. Zij heeft een bajaj geregeld die ons naar het dichtstbijzijnde dorpje zou rijden en ook nog eens een busje zou regelen, dit keer echt voor 200 birr. We vroegen ons alleen af of we hierin zouden passen, maar met een beetje stapelen en proppen, pasten er 6 tassen en 7 mensen in. Elvira lag languit over degene heen die op de achterbank zaten en Nieneke viel er bijna uit. De hobbels in de weg waren nu wel wat minder prettig. Toen we bij het dorpje aankwamen, stond er al een busje. De bajajbestuurder had een deal gemaakt met het busje, het was namelijk moeilijk om mensen te krijgen van dat dorpje naar het volgende dorp. De bestuurder van het busje betaalde de bajajbestuurder zelfs.

In het volgende dorp zijn we weer afgezet langs de kant van de weg, waar we eerst het busstation moesten opzoeken. Dit dorp was Ziway. Vervolgens werden we in het volgende dorp gedropt op het busstation, dit was het dorp Meki. In Meki zijn we overgestapt op een busje dat naar Modjo ging. In Modjo werden we letterlijk langs de kant van de weg eruit gegooid, omdat het busje niet naar het busstation ging, maar naar de volgende stad. Het busstation konden we niet vinden en een aantal Ethiopiërs gingen busjes voor ons regelen. Dit was natuurlijk niet de bedoeling, want ze vragen dan overal geld voor. We hebben toen geprobeerd om te vragen waar het busstation was, helaas zonder resultaat. Ieder busje dat langs kwam, hebben we geprobeerd aan te houden, uiteindelijk hadden we een VIP busje dat groenten e.d. vervoerde naar Debre Zeyt. Voor 200 birr wilden ze ons meenemen en afzetten in Debre Zeyt. Er zat een man voorin en twee vrouwen achterin. Ik kreeg een beetje het idee dat het prostituees waren, zo zagen ze eruit. Zeker in combinatie met een VIP bus met roze gordijntjes. In Debre Zeyt moesten ze twee supermarkten af om producten af te leveren. Uiteindelijk zijn we bij Pyramid beland en zijn we hongerig aan tafel gegaan. ’s Avonds hadden we echt geen zin meer om iets uit te voeren, dus een beetje foto’s gekeken en muziek geluisterd.

Dag 62 – Donderdag 9 januari

Vandaag zouden we naar Addis gaan om daar naar de Mercato market te gaan. De grootste markt van Ethiopië. Mamush zou ons om 9.00 uur ophalen, maar dacht dat dit de Ethiopische tijd was (15.00 uur ’s middags), dus tegen half 10 maar eens gebeld. Twee telefoontjes en een sms’je verder kwam hij er eindelijk aan, wat nog bijna een half uur duurde. Rond een uur of 11 waren we eindlijk in Addis bij het gebouw van migration. Dennis en Natasja moesten namelijk hun visum nog verlengen, omdat die begin januari was verlopen. Zou lullig zijn als ze het vliegtuig niet meer in mogen. Kelsey en ik hebben bij aankomst in de goede rij gestaan, want  ons paspoort is tot begin februari geldig.

Het duurde zo lang dat we maar wat zijn gaan drinken bij Kaldi’s, de Ethiopische Starbucks. Toen we er eenmaal zaten, hebben we ook maar besloten om wat te eten, aangezien het al bijna twaalf uur was. We konden Natasja en Dennis niet bereiken (achteraf bleek dat ze de telefoon hadden laten vallen), dus maar besteld. Toen we net ons eten kregen, kwamen Dennis en Natasja met de mededeling dat ze lunchpauze hadden en dat ze om half 2 maar terug moesten komen. Ethiopische mentaliteit.

Na de lunch zijn we alvast zonder Natasja en Dennis naar de markt gegaan. Het was supergroot daar, maar gelukkig hadden we iemand die ons wilde rondleiden over de markt. We hebben een hoop gezien en echt allerlei dingen zijn er te koop. Toen we eindelijk klaar waren met de markt, was het alweer bijna vijf uur. We hadden nog steeds niets van Natasja en Dennis gehoord. Die bleken nog in het gebouw te zitten, dus nogmaals wat gaan drinken bij Kaldi’s en boven Kaldi’s nog in de winkeltjes rondgekeken. Uiteindelijk belde Natasja met de mededeling dat ze eruit waren gezet, omdat het einde van hun werktijd was. Ze moesten morgenochtend terug komen.

’s Avonds niet veel bijzonders meer gedaan. Het was al 8 uur toen we terug waren en we hadden niet veel zin meer om nog wat te doen. Helaas moesten er nog wat dingen af voor het project, want ’s avonds hadden we weer een deadline. Een beetje jammer dat Dennis met de mededeling kwam dat hij het morgen wel ff zou afmaken… grrrr. Dacht het niet... We hebben nog even op een rijtje gezet was er miste en er misten gewoon 10 dingen van hem. Moeilijk hoor. Werken in een groep… Dus gelijk overleg gepleegd met onze leraar en morgen met Pim.

Dag 63 – Vrijdag 10 januari

Vandaag vroeg opgestaan om verder te werken aan het project. We waren namelijk van plan om met zijn drieën verder te gaan, omdat het op deze manier veel te veel werk kost om zoveel stukken te verbeteren op het laatste momentje. Dennis en Natasja waren weer naar Addis Abeba, dus Kelsey en ik hadden alleen een gesprek met Pim over onze vorderingen en over de samenwerking. Gelukkig gingen zowel Pim als onze leraar akkoord om onze samenwerking te verbreken, scheelt een hoop werk. Toen Dennis en Natasja terug kwamen hebben we Dennis verteld dat hij zelf verder kon gaan met zijn eigen projectje en wij met zijn drieën.

De rest van de dag zijn we bezig geweest met de voorbereidingen voor de IC-dag (In Company Day) die we morgen georganiseerd hadden. We moesten nog boodschappen doen, alles op het laatste momentje afmaken en eigenlijk nog printen. Het printen is helaas niet gelukt, omdat het te veel werk was. Vandaag ook nog voor de laatste keer gewassen, hoop ik.

Dag 64 – Zaterdag 11 januari

Vandaag weer een beetje bijtijds opgestaan om de laatste dingen af te krijgen. Eerst koffie gezet, om te proberen of het de goede samenstelling was. We hadden namelijk een koffiezetapparaat geleend voor ’s middags. Daarna de boel nog een beetje verbouwd, zodat we het scherm voor de beamer konden gebruiken. Hier stonden onze bedden namelijk voor en het was een grote bende daaromheen. Daarna heb ik de laatste dingetjes aan de trainingsmanual aangepast. Op het laatste momentje de trainingsmanual en wat bijbehorende dingen uitgeprint. Het vrouwtje van de printshop kreeg het bijna niet voor elkaar, want de printer liep een paar keer vast en het inbinden viel ook niet mee. Het verslag was namelijk rond de 226 pagina’s.

Onderweg terug naar Genesis Farms kregen we slecht nieuws te horen, wat ik nog wel een keer mondeling toelicht aan degene die het willen weten. Hierdoor mogen we niet meer op de compound van Genesis komen, maar konden we gelukkig nog wel één keer een rondleiding over Genesis Farms geven.

Rond kwart voor twee kwamen de eerste mensen. Na een rondje drinken zijn we om 14.15 begonnen. Zelf heb ik de IC-dag geïntroduceerd, zou Dennis de rondleiding geven (werd overgenomen door een Ethiopiër) en hebben Natasja en Kelsey gepresenteerd over wat we gedaan hebben. Daarna hebben we iedereen gevraagd om feedback te vragen op deze dag. Al met al een goed geslaagde IC-dag. Daarna zijn we doorgegaan naar Grace voor wat boodschappen en gelijk weer door (na een bord friet) naar het volleyballen. Na het volleyballen hebben we bij het Piramid Resort gegeten.

Dag 65 – Zondag 12 januari

Vandaag eerst een heerlijke koude douche genomen. Daarna doorgegaan naar de kerk. Natasja was al eerder gegaan, zodat de beamer alvast gebracht kon worden. Die hadden we gisteren even geleend van iemand. Kelsey en ik moesten nog douchen, dus we waren weer eens aan de late kant, maar gelukkig kwamen we Karel vlak voor Genesis Farms tegen en konden we meerijden. Na afloop van de kerkdienst zijn we rechtstreeks naar huis gegaan en hard aan ons project gegaan. ’s Avonds zijn we, samen met Niels die ons uitgenodigd had om wat te gaan eten, naar de Indiër gegaan. Het eten was er erg lekker, maar wat een apart personeel daar. We weren aangestaard alsof ze een stelletje bodyguards waren die ons in de gaten moesten houden. Maargoed.. je kan niet alles hebben. Daarna zijn we nog naar het Get House gegaan, aangezien iedereen zin had in ijs en milkshakes. Halverwege kreeg Kelsey al buikpijn en toen we naar huis liepen was ook Natasja hartstikke misselijk, ik gelukkig nog steeds niet.